Despois de ler a noticia dun accidente de avión no Himalaia, Tintín ten un soño no que o seu mozo amigo ferido Tchang pídelle axuda medio enterrado na neve. Ao día seguinte descobre polo xornal que Tchang viaxaba no avión accidentado e que non se atoparon superviventes. Pero Tintín cre que Tchang está vivo e parte cara a Katmandú co obxectivo de organizar unha expedición de rescate. Tintín no Tíbet coincide cunha época de graves turbulencias na vida de Hergé, e a súa creación constituíu para el unha verdadeira terapia que realmente o axudou a seguir adiante. Segundo o propio Hergé, naquel momento (1958), atravesaba unha auténtica crise e os seus soños e pesadelos eran case sempre brancos. Estes soños sempre se repetían e o autor considerou necesario acudir a un psiquiatra que lle aconsellou que abandonase este traballo porque nunca o remataría. O que por sorte non fixo Hergé. Non só acabou Tintín no Tibet, senón que, en opinión de moitos, é unha das súas obras mestras. A cor branca tamén reina en case toda a obra, pero esta vez non como pesadelo senón como purificación.

5º-6º Primaria